Gurnia 1.55

Gurnia – stanowisko archeologiczne na Krecie, w północno-wschodniej części wyspy.Odkryto tu ruiny osady egejskiej z około 1600‒1500 roku p.n.e. W ruinach zidentyfikowano pozostałości pałacu, wielką świątynię z posążkami kultowymi, plac miejski otoczony domami, uliczki z domami pnącymi się na wzgórze, dwa cmentarzyska. Odnaleziono ją w czasie wykopalisk prowadzonych pod kierownictwem Harriet Boyd-Hawes w latach 1901‒1904.W starożytności był to port i ośrodek metalurgiczny . Mieszkańcy zajmowali się rolnictwem, hodowlą, rybołówstwem i żeglarstwem. Gurnia jest jedną z nielicznych osad egejskich, w których w całości odsłonięty jest układ miasta: plac centralny, brukowane ulice, budynki mieszkalne . Zamieszkiwali je handlarze, rzemieślnicy i rybacy. Pałac znajduje się na wzgórzu na północ od rynku. Prowadzą do niego schody widokowe. Z kolei na północ od pałacu znajdują się ruiny świątyni. W pobliżu osady natrafiono na nekropole. Osada posiadała także kanalizację.Miasto, rozwijające się w XVII w. p.n.e. dzięki rolnictwu, hodowli bydła i rzemiosłu, przetrwało aż do 1450 r. p.n.e., kiedy to prawdopodobnie zostało zniszczone z tych samych przyczyn, co Knossos i inne ośrodki. Możliwe, że Gurnia została ponownie skolonizowana w latach 1300 p.n.e.‒1200 p.n.e. – była ona wówczas prawdopodobnie mieściną, której mieszkańcy osiedlili się w ruinach dawnych zabudowań minojskich. Gurnia nie przetrwała do epoki żelaza, powoli popadała w zapomnienie. Nie jest również znana jej nazwa z okresu minojskiego, a obecna pochodzi od małych, kamiennych koryt odnalezionych przed większością domów.