Berwick Castle 1.41

Berwick Castle is een grotendeels verdwenen ruïne en beschermd monument in Berwick-upon-Tweed in Noordoost-Engeland, aan de noordelijke oever van de Tweed. Het kasteel was waarschijnlijk aanvankelijk een houten fort en werd in de 12de eeuw in stenen vorm versterkt door David I van Schotland. Eeuwenlang was het een zeer belangrijk strategisch bolwerk in de Engels-Schotse oorlogen, waarbij de welvarende stad Berwick-upon-Tweed geregeld door de Schotten en vervolgens weer door de Engelsen veroverd werd. Toen Elizabeth I van Engeland grote versterkte muren om de stad Berwick liet aanbrengen, boette het kasteel aan belang in, en in de daaropvolgende eeuwen verkommerde het geleidelijk. In de 19de eeuw werd het vrijwel volledig gesloopt om plaats te maken voor het treinstation; het perron van het station bevindt zich in wezen in de grote hal van het kasteel, op de plaats waar Eduard I van Engeland in 1292 John Balliol tot koning van Schotland uitriep.GeschiedenisBerwick Castle bevindt zich op een natuurlijke stenen heuvel; ware het een mottekasteel geweest, dan zou het wellicht instabiel zijn gebleken, gezien de hooggelegen positie boven de Tweed. Oorspronkelijk was Berwick Castle de zuidelijkste vesting van het Schotse koninkrijk; door zijn strategische ligging aan de Tweed bood het veel mogelijkheden om vijandelijke aanvallen vanuit het zuiden af te slaan. Toen Eduard I in 1296 de Schotse edellieden middels de Ragman Roll tot getrouwheid had verplicht en John Balliol gevangen had genomen, was William Douglas de kasteelheer van Berwick Castle bij de gratie van Eduard. Hij koos desalniettemin de zijde van William Wallace, en de Schotten belegerden het kasteel drie maanden lang. In 1298 marcheerde Eduard echter op Berwick om de stad te ontzetten, waarop Patrick de Dunbar, 4de earl van March, de nieuwe kasteelheer werd. Eduard stationeerde 500 soldaten uit Gascogne in Berwick Castle, en hield het in handen tot zijn dood in 1307.