Αντιρόβυθος 1.39

Η Αντιρόβυθος είναι ένα από τα μικρότερα νησιά του συμπλέγματος των Πριγκηπονήσων στη θάλασσα του Μαρμαρά, στην Τουρκία με έκταση 0,15 τ.χλμ.Βρίσκεται ανατολικά της Πριγκήπου και κατοικείται μόνο το καλοκαίρι. To τουρκικό της όνομα σημαίνει νησί του σεντεφιού, ενώ το αρχαίο της όνομα είναι Τερέβινθος, μάλλον λόγω των πολλών ομώνυμων φυτών που φύονταν εκεί.Το όνομαΟ Ρωμαίος ιστορικός Πλίνιος ο Πρεσβύτερος στο έργο του «Φυσική Ιστορία» την ονομάζει «Ερεβινθώδη νήσο». Παραλλαγμένη αυτή η ονομασία έφτασε μέχρι τις ημέρες μας: στα βυζαντινά χρόνια ως «Τερέβινθος», αργότερα ως «Αντιρόβινθος», «Αντερόβιθος» και τελικά «Αντιρόβυθος». Οι ξένοι περιηγητές τη σημειώνουν είτε ως «Ile de Lapins» είτε ως «Coniglio», από τα αγριοκούνελα που ζούσαν στο νησάκι. Η παλιότερη αναφορά της ονομασίας με τη σημερινή της μορφή είναι του 1545 από τον Pierre Gylli, ο οποίος τη σημειώνει ως «Anterovitos».Οι Τούρκοι μετέφρασαν την ονομασία ως «Tavsanle ada» και «Tavsan adase» για να τη μετατρέψουν αργότερα σε «Sedef adasi», δηλαδή «νησί του Απήγανου», από το φυτό που αφθονεί στη γενικά φτωχή σε βλάστηση βραχώδη επιφάνειά της.Ιστορικές αναφορέςΤο βραχώδες και αφιλόξενο τοπίο της προσέλκυε ανέκαθεν ερημίτες μοναχούς, αλλά η φυσιογνωμία που συνδέθηκε με την Αντιρόβυθο ήταν ο Πατριάρχης Ιγνάτιος. Το 858 ο Ιγνάτιος καθαιρέθηκε από τον πατριαρχικό θρόνο από τον αυτοκράτορα Μιχαήλ Γ΄ Μέθυσο και βρήκε καταφύγιο στο νησί ιδρύοντας μικρό μοναστήρι, ερείπια του οποίου υπάρχουν μέχρι σήμερα. Έναν αιώνα αργότερα, στα 944, στο μοναστήρι αυτό εξορίστηκε ο αρχομανής υιός του Ρωμανού Λεκαπηνού, Κωνσταντίνος, όπως αναφέρει ο Γεώργιος Κεδρηνός.