Eihei-ji 1.48

Eihei-ji – jedna z dwóch głównych świątyń buddyzmu sōtō zen. Jej założycielem był Eihei Dōgen. Świątynia znajduje się w górach, około 10 km na wschód od miasta Fukui w Japonii.HistoriaZałożyciel świątyni, Eihei Dōgen, urodził się w 1200 roku. W wieku 24 lat wyjechał do Chin, gdzie praktykował zen w klasztorze Jingde na górze Tiāntóng (天童山 Tiāntóngshān; jap. Tendōzan), którego opatem był mistrz zen Tiantong Rujing (jap. Tendō Nyojō), żyjący w latach 1163-1228. Po powrocie do Japonii w 1228, Eihei Dōgen przez trzy lata mieszkał w świątyni Kennin. Następnie przeniósł się do Kannon Dōri Kōshōhōrinji (Kōshō-ji). Dōgen chciał uczynić z Kōshō-ji klasztor, w którym praktykuje się prawdziwy buddyzm. Tam dołączył do niego m.in. Koun Ejō, jego najbliższy uczeń i jedyny spadkobierca jego Prawa.W roku 1243, na skutek prześladowań doznanych od oficjalnych instytucji religijnych, Dōgen przeniósł się do Shii-no-Sho w prowincji Echizen (obecnie prefektura Fukui), aby wybudować świątynię w górach. Ziemię pod świątynię oraz pomoc w jej budowie otrzymał od swojego świeckiego ucznia, samuraja Hatano Yoshishige. Wybudowany kompleks świątynny i rekolekcyjny został nazwany Daibutsu-ji. W 1246 Dōgen zmienił nazwę Daibutsu-ji na Eihei-ji. Za jego życia był to niewielki klasztor składający się z kilku budynków. Po śmierci Dōgena nie wiedziano nic o właściwym projektowaniu, a nawet wykorzystaniu struktur klasztornych. Prawdopodobnie to Koun Ejō nakazał Tettsū Gikaiowi przywieźć z Chin najnowszy kodeks reguł klasztornych obowiązujący w Jingde si oraz inne kodeksy obowiązujące w kilku ważnych klasztorach chińskich. Po powrocie w 1262 roku Gikai podjął się rozbudowania Eihei-ji jako formy wdzięczności dla Dōgena ale również i spełnienie życzeń Rujinga.