Η ιστορία ξεκινά το 1995, όταν με πρωτοβουλία του σκηνοθέτη και ηθοποιού Βαγγέλη Θεοδωρόπουλου ιδρύεται η «Νέα Σκηνή Τέχνης» που δύο χρόνια αργότερα, αποκτά τη δική της μόνιμη στέγη: Μια ερειπωμένη αποθήκη, την πρώτη ζυθαποθήκη του ΦΙΞ, η οποία μετατρέπεται σε ένα λειτουργικό θέατρο, το Θέατρο του Νέου Κόσμου.
Με τρεις θεατρικές αίθουσες που μπορούν να λειτουργούν ταυτόχρονα, παραγωγές και συμπαραγωγές που εναλλάσσονται σ’ αυτές στη διάρκεια του χρόνου, καθώς και άλλες εκδηλώσεις που πραγματοποιούνται στους χώρους του, το Θέατρο του Νέου Κόσμου λειτουργεί σαν ένας μικρός πολυχώρος, ένα πολύβουο μελίσσι θεατρικής δημιουργίας. Και την ίδια στιγμή επιδιώκει όσο γίνεται να παρουσιάζει τις παραστάσεις του και εκτός Αθήνας, συχνά και στη διάρκεια της χειμερινής σαιζόν.