Pałac Elizejski 1.75

Pałac Elizejski – obiekt znajdujący się w Paryżu przy rue du Faubourg Saint Honoré (nr 55) nieopodal Pól Elizejskich, będący oficjalną rezydencją prezydenta Francji oraz miejscem posiedzeń Rady Ministrów. Ważni goście podczas wizyt międzynarodowych lokowani są w pobliskim pałacu Hôtel de Marigny.Historia Pałacu Elizejskiego rozpoczęła się od architekta Armanda Klaudiusza Molleta, który posiadał nieruchomość tuż przy drodze do miasteczka Roule (wtedy na zachód od Paryża, a obecnie przy ulicy Faubourg Saint-Honoré). Z tyłu nieruchomości znajdowały się ziemie królewskie. Architekt sprzedał swoją nieruchomość w 1718 Henrykowi Ludwikowi de La Tour d’Auvergne, hrabiemu Évreux, z którym zawarł umowę, że zaprojektuje mu dom odpowiedni dla królewskiego dworzanina – z przodu będzie dziedziniec, a z tyłu ogrody. Hôtel d'Évreux został skończony i ozdobiony w 1722 i mimo że od tego czasu wielokrotnie był przebudowywany, nadal jest świetnym przykładem stylu z czasów regencji. W chwili śmierci hrabiego w 1753, pałac był jednym z najbardziej podziwianych w całym Paryżu i dlatego kupił go król Ludwik XV Burbon jako rezydencję dla swojej metresy Madame Pompadour. Przeciwnicy metresy okazywali jej swoją nienawiść wypisując wciąż na bramie ten sam napis: „Dom dziwki króla”.Po śmierci Madame Pompadour pałac wrócił do domeny królewskiej, aż do 1773, kiedy został kupiony przez zamożnego bankiera dworskiego – Nicolasa Beaujon, najbogatszego człowieka we Francji, który potrzebował dla siebie „wiejskiego domku” (wtedy Pałac Elizejski znajdował się poza Paryżem). W pałacu bankier trzymał prywatną kolekcję dzieł najwspanialszych malarzy, a żeby jeszcze bardziej go upiększyć zatrudnił architekta Étienne-Louis Boullée. Beaujon był właścicielem pałacu aż do swojej śmierci, potem gmach przeszedł na własność króla Ludwika XVI Burbona.