Rosenborg 2.5

Zamek Rosenborg – dawna rezydencja podmiejska królów Danii, obecnie muzeum w Kopenhadze poświęcone duńskim monarchom z dynastii Oldenburgów i jeden z najbardziej rozpoznawalnych budynków stolicy Danii.HistoriaZamek Rosenborg, który był jedną z wielu inwestycji bardzo aktywnego na polu budownictwa Chrystiana IV, powstawał etapami pomiędzy 1606 a 1634 r. Król Chrystian IV pragnął zbudować dla siebie podmiejską rezydencję znajdującą się jednak w pobliżu Kopenhagi i miejsce wytchnienia od ponurego Christiansborga, znajdującego się w obrębie fortyfikacji starego miasta. Wybór padł na tereny położone na północ od wałów obronnych stolicy. W l. 1606-1607 król kazał tam wznieść dwukondygnacyjny pałacyk, który został w trakcie następnej przebudowy włączony w obręb nowego zamku. W l. 1613-1615 został on dwukrotnie powiększony, osiągając obecną powierzchnię. W l. 1616-1624 zamek został podwyższony o jedno piętro i dobudowano doń dwie wieże od strony wschodniej, które przykryto hełmami. Od strony zachodniej postawiono wyższą od pozostałych pojedynczą wieżę, a w 1634 r. dodano wieżyczkę z klatką schodową kończąc tym samym dzieło budowy zamku. Zamek został zbudowany według projektu niderlandzkich architektów pod kierunkiem Hansa van Steenwinkela Juniora przy znaczącym udziale króla Chrystiana IV, który też przeniósł się tutaj ze dworem.Niderlandzcy architekci nadali zamkowi formy i wystrój zgodny z założeniami ówcześnie modnego renesansu niderlandzkiego. Wokół zamku powstał park zwany Ogrodem Króla (Kongens Have), a sam budynek został otoczony fosą. Chrystian IV zakończył swój żywot właśnie w Rosenborgu, gdzie zmarł 26 lutego 1648 r. Jego następcy, Fryderyk III i Chrystian V także często przebywali w Rosenborgu, ale na pocz. XVIII w. dwór duński przestał tam bywać preferując inne rezydencje. Fryderyk IV uważał Rosenborg za przestarzały i niemodny. Chrystian VII był ostatnim królem Danii, który spędził noc w Rosenborgu. Stało się to po przegranej przez Duńczyków bitwie na redzie portu kopenhaskiego w 1801 r. Zamek przetrwał nienaruszony wraz z wyposażeniem wnętrz z czasów Chrystiana IV, nadawał się więc doskonale na muzeum, które otwarto w 1838 r.