L'Olivier 4.12

Düşünsene.

Dinlenebilmek için ne kadar çok yorulduğunu.

Biraz kaçabilmek için neleri kovaladığını.

Hakkını vererek en son ne zaman sadece nefes alıp verdiğini.

Uzaktan bakabilmek için gözlerini ne kadar yaklaştırdığını.

Yenilenmek için aynı yerlerde nasıl yanıldığını…



Şimdi sakinleşmeni istiyoruz.

Yüzünü sakince güneşe döndürmeni,

Rüzgarı sakince saçlarının arasına almanı.


Biraz yavaşlamanı;

Sırtını yavaşça zeytin ağacına yaslamanı,

Uzun uzun bakmanı,

Derin bir nefes almanı,

Usulca nefes vermeni,

Telaşsız uzanmanı.



Kendini bırakmanı istiyoruz.

Parmaklarını toprağa,

Ayaklarını suya bırakmanı.

Ellerini tarladaki domatese uzatmanı,

Burnunu yeni bir kokuya alıştırmanı,

Uyanmanı horozlara,

Kahvaltını tavuklara emanet etmeni,

Kollarını aslına açmanı istiyoruz.



Geride bırakmanı istiyoruz.

Yeniden başlamanı,

Başlamayı hatırlamanı,

Geldiğine, kaldığına, durduğuna,

yaptığına, yattığına, kalktığına

yediğine, içtiğine, doyduğuna değmesini istiyoruz.



Gel hadi.

Seni bekliyoruz.

Sen nasıl istiyorsan öyle.

Estiği gibi…