ด้วยหมู่บ้านเมืองลวงเหนือ เป็นชุมชนไทลื้อ ที่อพยพมาจากดินแดนสิบสองปันนา เมื่อ พ.ศ.๑๙๓๒ ได้พยายามรักษาไว้ซึ่งอัตลักษณ์อันโด่ดเด่น คือ ภาษาไทลื้อ การแต่งกาย ศิลปวัฒนธรรมประเพณี วิถีชีวิตความเป็นอยู่ ศาสนา และความเชื่อ จนอัตลักษณ์เหล่านี้กลายเป็นมรดกภูมิปัญญาอันล้ำค่าที่ตกทอดมาถึงลูกหลานในปัจจุบัน
ด้วยความภาคภูมิใจและต้องการเผยแพร่วิถีวัฒนธรรมของชาติพันธุ์ไทลื้อ ชุมชนจึงพร้อมใจกันวิจัยเพื่อหาแนวทางการจัดการท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรม ( ไทลื้อ ) โดยการมีส่วนร่วมของชุมชนบ้านลวงเหนือ ทำให้ชุมชนได้ข้อมูล เอกสารและตำราต่าง ๆ จากชุมชน ที่จัดเก็บเป็นระบบ และชุมชนมีความรู้ความเข้าใจในวัฒนธรรมไทลื้ออย่างชัดเจน จนได้มาซึ่งโปรแกรมการท่องเที่ยวโดยชุมชน “ เมืองลวงข่วงไทลื้อ ”