Sint-Willibrordkerk 2.2

De Sint-Willibrordkerk aan de Minrebroederstraat in de Nederlandse stad Utrecht is een rooms-katholieke kerk in neogotische stijl. De voorgangers van de huidige kerk waren een zeventiende-eeuwse schuilkerk aan de Dorstige Hartsteeg, en vanaf 1842 de provisorische Silokerk aan de Herenstraat. De kerk is eigendom van de Sint Willibrordus Stichting, die door pater Winand Kotte A.A. werd opgericht. De kerk werd in 1976 aangewezen als rijksmonument.GeschiedenisDe Sint-Willibrordkerk is vanaf 1875 gebouwd naar ontwerp van Alfred Tepe. Omdat het voor de bouw beschikbare terrein was ingesloten door andere gebouwen, ontwierp Tepe een kerk die hoger en korter was dan normaal. Aan de kant van de Minrebroederstraat heeft de kerk een kleine kloostergang. Op 21 juni 1877 werd de Sint-Willibrordkerk ingewijd door aartsbisschop Schaepman, maar tot 1891 is er nog gewerkt aan de inrichting.De kerk is voornamelijk het product van het St. Bernulphusgilde, een in 1869 in Utrecht opgerichte vereniging van priesters en kunstenaars die zich ten doel stelde om rooms-katholieke kerken te bouwen en in te richten in neogotische stijl. Het gilde propageerde een architectuur die teruggreep op de Nederrijnse gotiek. Het houtsnijwerk - meubels, altaren, beelden - stamt uit het atelier van de beeldhouwer Friedrich Wilhelm Mengelberg, de gebrandschilderde ramen zijn deels van Heinrich Geuer en veel smeedwerk is vervaardigd door Gerard en Jan Hendrik Brom. De polychrome beschildering is uitgevoerd door Chr. Lindsen.