De Passiebloem 2.14

De Passiebloem is de naam van een achtkantige stelling-oliemolen met voorraadschuren uit 1776 aan de Vondelkade in Zwolle. In de molen kon 50 last (100.000 kg) zaden, 80.000 koeken en 530 vaten olie in drie oliekelders opgeslagen worden. In de aangebouwde schuur was ruimte voor 50.000 turven aldus in een aankondiging tot verkoop in 1864.GeschiedenisDe molen is gelegen aan de Nieuwe Vecht. Aan deze waterweg stonden vroeger 4 oliemolens die landbouwgewassen uit Twente verwerkten, maar ook van de vlasakkers die in de buurt lagen. Uit de zaden van het vlas werd lijnzaadolie gewonnen. De naam Vlasakkers leeft nog voort in de naam van een nabijgelegen straat en de naam van een buurthuis. Behalve de molen zijn ook nog enkele huisjes, van arbeiders die op de velden werkten, bewaard gebleven; de zogenaamde zaaddragershuisjes. De andere drie molens die ooit aan de Nieuwe Vecht stonden zijn oliemolen De Fortuin (gebouwd in 1817, door olieslagerij firma J.W. Bartels in 1908 verbouwd tot oliefabriek), oliemolen De Aloë (in 1871 ontmanteld, in 1877 afgebrand) en oliemolen de Roode Molen (gebouwd in 1724, afgebroken in 1934). De molen is in 1928 gestopt met produceren en is hierna aangekocht door de gemeente Zwolle. Tot aan de Tweede Wereldoorlog werd de molen gebruikt als opslagplaats. In de jaren dertig liet de Gemeente Zwolle de molen in het kader van een tewerkstellingsproject van werklozen restaureren. Tijdens de oorlog werd hier voedsel voor de gaarkeuken bereid. Hierna werd er de inboedel bewaard van mensen met schulden. In 1965 werd de molen gerestaureerd en gingen de wieken weer draaien, maar door geldgebrek was het onderhoud een probleem waardoor de molen snel achteruit ging. In 1984 werd De Passiebloem opnieuw gerestaureerd, waarna deze op 11 mei 1985 weer in gebruik werd gesteld.