Atelier Mirandala 1.84

Uitgangspunt in al mijn werk is de mandala – de eeuwig durende cirkel.

Ik werk met acryl op doek, hout en steen; geef cursussen in Westdorpe en werk ook in opdracht.

Na het opzetten van een aantal basis lijnen groeit het werk al schilderend. Ik wil kleuren niet overschilderen dus alles wordt in één keer op het doek gezet. Maar elke kleur(nuance) zorgt ervoor dat het hele werk weer verandert. Je moet dus tegelijkertijd vooruit denken én dingen laten gebeuren. Het is een constant proces.

In mijn werk draait het voornamelijk om de vorm, de beweging, de kleuren, de rust en de overeenkomsten tussen de ‘oosterse’ en de ‘westerse’ wereld.

Hoe bewaar je het evenwicht als je alle kleuren en vormen door elkaar heen gebruikt, moet het echt symmetrisch zijn om symmetrisch te lijken? Wat zie je als je je concentreert op het centrum? Hoe langer je kijkt hoe meer vormen je gaat zien en na een tijdje begint het soms te bewegen, soms is het bijna hypnotiserend.

Wat ik heel interessant vind is dat een schilderij waar alle kleuren en/of vormen door elkaar heen staan tegelijkertijd een rustpunt kan vormen. Ik probeer steeds nieuwe vormen, kleuren, materialen en combinaties uit. Maar dat mag niet ten koste gaan van het evenwicht. Het eindresultaat moet harmonisch zijn en prettig om naar te kijken, zowel van veraf als van dichtbij. En dat is elke keer weer een uitdaging.

Wij zijn nu nog steeds geboeid door vormen die mensen al eeuwenlang gebruiken. Het is heel universeel en van alle tijden. Van het oude Perzië tot nu, bij tal van religies, de oude gilden, de Kelten, Tibetaanse zandmandala’s, ramen in oude kathedralen enz. Maar ik haal mijn inspiratie ook uit de natuur, dingen om me heen, beeldende kunst en Escher bijvoorbeeld.