Sivitanidios School 5.34

1921: Ανοίγει η διαθήκη του Βασιλείου Σιβιτανίδη, σύμφωνα με την οποία η τεράστια περιουσία του περιέρχεται στο Ελληνικό κράτος, προκειμένου με τις προσόδους της να ιδρυθεί μια Σχολή Τεχνών και Επαγγελμάτων, στο όνομα του διαθέτη και του αδελφού του Λουίζου, σύμφωνα με τα Ευρωπαϊκά πρότυπα και κυρίως σύμφωνα με την περίφημη Παρισινή Σχολή "Arts et Metiers".
1926: Δημοσιεύεται το Νομοθετικό Διάταγμα «Περί ιδρύσεως Σιβιτανιδείου Σχολής Τεχνών και Επαγγελμάτων», η οποία υπάγεται στην αρμοδιότητα και εποπτεία του Υπουργείου Εθνικής Οικονομίας, αποτελεί αυτοτελές Νομικό Πρόσωπο Δημοσίου Δικαίου και διοικείται από το Διοικητικό Συμβούλιο, μέλη του οποίου είναι: ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και Πάσης Ελλάδος, ο Πρόεδρος και ο Εισαγγελέας του Αρείου Πάγου, (και οι τρεις σύμφωνα με την διαθήκη του διαθέτη), δύο καθηγητές του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου, ένας καθηγητής της Σχολής Φυσικών Επιστημών του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου της Αθήνας, δύο μέλη του Συνδέσμου Ελλήνων Βιομηχάνων και Βιοτεχνών, ο Πρόεδρος του Επαγγελματικού και Βιοτεχνικού Επιμελητηρίου, ο Πρόεδρος του Τεχνικού Επιμελητηρίου, ο Πρόεδρος της Συνομοσπονδίας Επαγγελματιών, ο Γενικός Γραμματέας της Συνομοσπονδίας Εργατών Ελλάδος, ο Τμηματάρχης της Επαγγελματικής Εκπαίδευσης του Υπουργείου Εθνικής Οικονομίας, και ο επιθεωρητής Βιομηχανίας του Υπουργείου Εθνικής Οικονομίας.
1927: Η Σχολή λειτουργεί με πέντε ειδικότητες και 200 περίπου μαθητές, στα εγκαίνιά της παρίσταται και ο τότε πρωθυπουργός της Ελλάδας Ελευθέριος Βενιζέλος ο οποίος εκθείασε την ίδρυση ενός τέτοιου εκπαιδευτικού ιδρύματος.
1929 –1939: Οι ειδικότητες της Σχολής πολλαπλασιάζονται και λίγο πριν τον πόλεμο φοιτούν σταθερά περίπου 1500 μαθητές σε 44 διαφορετικές ειδικότητες. Έχει πλέον δημιουργηθεί μια υπερσύγχρονη τεχνική σχολή, που κατάφερε να καταστεί αυτόνομη οικονομικά, μοναδική στην Ελλάδα, με εξαιρετικές επιδόσεις και αυξανόμενο κοινωνικό και επαγγελματικό κύρος.
1940–1944: Τα εργαστήρια της Σχολής συνεχίζουν τις δραστηριότητές τους λίγες μέρες μετά την κήρυξη του πολέμου, εκτελώντας διάφορες παραγγελίες για την εξυπηρέτηση των αναγκών της εθνικής άμυνας, με την επιστράτευση όλου του προσωπικού και τη συμμετοχή των μαθητών των τελευταίων εξαμήνων φοίτησης, που υπολογίζεται σαν κανονικός χρόνος φοίτησης.
1945: Η Σχολή έχει υποστεί σοβαρότατες υλικές ζημιές, έχει εκποιήσει ένα μεγάλο μέρος του εξοπλισμού της και δίχως σχεδόν περιουσιακά στοιχεία τελεί υπό το καθεστώς της στρατιωτικής επίταξης από ελληνικές δυνάμεις.
1948: Οι προσπάθειες για την ανασυγκρότηση της Σχολής φέρνουν αποτελέσματα και ο εργαστηριακός εξοπλισμός αποκαθίσταται, πολλές φορές με μηχανήματα που διεκδικούν ισχυροί έλληνες βιομήχανοι, ακόμα κι αν αυτά δεν χρησιμοποιούνται, μαζί με τη διττή προπολεμική κατεύθυνση του εκπαιδευτικού τεχνικού δημόσιου ιδρύματος και του αυτοδιοικούμενου ταυτόχρονα οικονομικού παραγωγικού οργανισμού. Καταφθάνουν οι πρώτοι πελάτες που είναι οι άλλες δημόσιες υπηρεσίες.
1949: Το ίδιο το Υπουργείο Παιδείας παραγγέλνει στη Σιβιτανίδειο 2.500 θρανία και οχτώ μήνες αργότερα άλλα 6.000 ενώ το 1951 ζητά να κατασκευαστούν 10.000 θρανία. Ενδεικτικοί πελάτες της Σχολής είναι: η Πάντειος Σχολή, το ΠΙΚΠΑ, τα Υπουργεία Οικονομικών, Βιομηχανίας, Εθνικής Άμυνας, το Γραφείο Προεδρίας Κυβερνήσεως, η Γεωπονική Σχολή, το Αμερικάνικο Κολέγιο, το Ελεγκτικό Συνέδριο, για εργασίες ξυλουργικές ή μηχανουργικές και κατασκευές επίπλων. Επίσης οι επισκευές αυτοκινήτων, από το νεοσύστατο τμήμα των αυτοκινήτων, είναι μια από τις παραγωγικές δραστηριότητες.
1955-56: Η Σιβιτανίδειος έχει πια 1.000 περίπου μαθητές στις τέσσερις Μέσες Τεχνικές Σχολές (από το 1955 η κυβέρνηση με αποφάσεις του Υπουργείου Βιομηχανίας ορίζει την ίδρυση «Μέσων τεχνικών σχολών Εργοδηγών Μηχανολόγων και Ηλεκτρολόγων», «Μέσης Τεχνικής Σχολής Εργοδηγών Οικοδόμων» και «Μέσης Σχολής Ραδιοτεχνίας») αλλά και πέντε ημερήσιες Σχολές τεχνιτών στις ειδικότητες της μεταλλοτεχνίας, ηλεκτροτεχνίας, οικοδομικής, ξυλοποιίας-επιπλοποιίας καθώς και το τμήμα συντήρησης αυτοκινήτων.
1959: Το νομοθετικό διάταγμα 3973/4-9-59 για την τεχνική εκπαίδευση, προβλέπει την ίδρυση μέσων επαγγελματικών σχολών σε εννέα πόλεις της χώρας και την κατάργηση της «πολυαρχίας» στο χώρο της τεχνικής εκπαίδευσης. Η Σιβιτανίδειος Σχολή υπάγεται πια οριστικά στο Υπουργείο Παιδείας.
Στη διάρκεια της δεκαετίας του ’60, η Σιβιτανίδειος Σχολή προσελκύει πλήθος σπουδαστών στις σχολές εργοδηγών, και λειτουργεί ως Κέντρο Ανωτέρας Τεχνικής και Επαγγελματικής Εκπαιδεύσεως (ΚΑΤΕΕ).
Στη δεκαετία του 1970 (όταν γίνονται οι προσπάθειες για τη θεμελίωση και οργάνωση της τεχνικής και επαγγελματικής εκπαίδευσης με τους νόμους 580/70 και 576/77) εξισώνεται τυπικά με τα υπόλοιπα επαγγελματικά σχολεία διατηρώντας την αίγλη του ονόματος, την κτιριακή της υπεροχή και έναν καλύτερο εργαστηριακό εξοπλισμό.
1979: Παρότι το ποσοστό των μαθητών της Τεχνικής Εκπαίδευσης παραμένει ιδιαίτερα χαμηλό - αποτελεί μόνο το 18,5% του συνολικού αριθμού των μαθητών της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης - η Σιβιτανίδειος, όχι μόνο προσελκύει ένα πλήθος μαθητών αλλά καθίστανται οι τεχνικές και επαγγελματικές της σχολές πρότυποι (Ν. 708/77). Επίσης με τον ίδιο Νόμο η Ανωτέρα Σχολή Τεχνολόγων Μηχανικών της Σιβιτανιδείου συγχωνεύεται με την Ανωτέρα Σχολή Τεχνολόγων Μηχανικών της Νέας Φιλαδέλφειας και δημιουργούν το ΚΑΤΕΕ Πειραιά το οποίο μέχρι το 1985 (έχει ήδη μετονομαστεί σε Τ.Ε.Ι. Πειραιά) στεγάζεται στη Σιβιτανίδειο Σχολή, αποδεικνύοντας το υψηλό επίπεδο εκπαίδευσης και εξοπλισμού που διαθέτει η Σιβιτανίδειος.
Στη δεκαετία του 1980 η Σιβιτανίδειος Σχολή, ακολουθώντας τις κατευθύνσεις της εθνικής πολιτικής για την εκπαίδευση, προσαρμόστηκε σ’ αυτές, δημιουργώντας και λόγω της αυξημένης προσέλευσης υποψηφίων μαθητών, τρία Τεχνικά Επαγγελματικά Λύκεια (Τ.Ε.Λ.), δύο απογευματινές Τεχνικές Επαγγελματικές Σχολές (Τ.Ε.Σ.) αλλά και ένα Ενιαίο Πολυκλαδικό Λύκειο, τα οποία μετά το 1998 μετατρέπονται σε πέντε Τεχνικά Επαγγελματικά Εκπαιδευτήρια (Τ.Ε.Ε.) και ένα Ενιαίο Λύκειο. (Ν. 1566/85 και Ν. 2640/98)
1995: Ιδρύει ένα αυτοδιοικούμενο Ινστιτούτο Επαγγελματικής Εκπαίδευσης (Ι.Ε.Κ.) ακολουθώντας βέβαια τις κατευθύνσεις και τις οργανωτικές διαδικασίες του Οργανισμού Επαγγελματικής Εκπαίδευσης και Κατάρτισης
1998: Πιστοποιεί μέσω του Εθνικού Κέντρου Πιστοποίησης (Ε.ΚΕ.ΠΙΣ.) ένα Κέντρο Επαγγελματικής Κατάρτισης (Κ.Ε.Κ.).

Historical background

1921: Vassilios Sivitanidis’ s last will and testament is opened. His huge estate devolves on the Greek State with a view of founding a School of Trades and Vocations, in the name of the testator and his brother, Louizos, according to the European models and principally the renowned school “Arts et Metiers” in Paris.
1926: The Legislative Decree “On the Foundation of Sivitanidios Public School of Trades and Vocations” is published. The School is within the competence and under the supervision of the Ministry of National Economy and it is defined as a self-contained public-law legal entity, administered by a board of directors constituted by: The Archbishop of Athens and All Greece, the Chairman and the Public Prosecutor of the High Court of Appeal (according to the testator’s will), two professors of the National Technical University of Athens, a professor of the Faculty of Science at the National and Kapodistrian University of Athens, two members of the Federation of Greek Industrialists and Handicrafts, the Chairman of the Chamber of Professions and Small/Medium-Sized Industries, the Chairman of the Technical Chamber of Greece, the Chairman of the Confederation of Professionals, the General Secretary of the Confederation of Greek Workers, the Department Head of Professional Education of the Ministry of National Economy and the Inspector of Industry of the Ministry of National Economy.
1927: The School operates with five specialities and approximately 200 students. The then Prime Minister of Greece, Eleftherios Venizelos, attends the inauguration ceremony and he commends highly on the foundation of this innovative educational institute.
1929–1939: Sivitanidios School has enhanced its social and professional prestige being a modern, fully equipped and financially autonomous technical school, unique in Greece. It has also increased the number of specialities and by the time the Second World War breaks out, there are approximately 1500 students in 44 different specialities.
1940–1944: A few days after the declaration of war, the School’s laboratories continue their activities carrying out orders in furtherance of national defence aims. All the staff is mobilized and the students in the last semesters take part in this venture as well.
1945: The School has suffered serious damage to property, sold out a big part of its equipment and, practically with no assets, is under the regime of military requisition by Greek forces.
1948: The attempts for the reconstruction of the School have been fruitful. The laboratory equipment is restored and many items of machinery are often wanted by eminent Greek industrialists. Sivitanidios School has its first customers, which are services of the public sector.
1949: The Ministry of Education orders 2.500 desks and eight months later 6.000 more while in 1951 it places an order for 10.000 desks. The following list is indicative of the School’s customers that ask for woodwork, machining works or furniture manufacturing: Panteios School, the Ministries of Finance, Industry and National Defence, the Agricultural School, the American College, the State Audit Council etc. Another productive activity is car repair carried out by the newly-established department of car mechanics.
1955-56: Sivitanidios School has now more than 1.000 students at the four Middle Technical Schools. Since 1955 the Ministry of Industry has promoted the foundation of Intermediate Technical Schools of Mechanical Engineers and Electricians – Foremen, Intermediate Technical School of Construction Foremen and Intermediate School of Radio Technicians as well as five diurnal schools of technicians in the fields of metalwork, electrotechnics, construction, joinery and car maintenance.
1959: The legislative decree no. 3973/4-9-59 on technical education makes provision for the foundation of Intermediate Vocational Schools in nine towns in Greece and the abolition of “polyarchy” in the field of technical education. Sivitanidios School henceforth comes under the Ministry of Education.
In the 60s, the School attracts a large number of students at the Schools of Foremen and it operates as a Centre of Higher Technical and Vocational Education (ΚΑΤΕΕ).
In the 70s, the School is typically equated with the other vocational schools of the country, maintaining its prestige, the superiority of its premises and its advanced laboratory equipment.
1979: Although the percentage of students in Technical Education is particularly low (only 18,5% of the total number of students in Secondary Education), Sivitanidios School not only pulls in more students but also becomes a model school (Law no. 708/77). The same law consolidates the Higher School of Technical Engineers with the equivalent school of New Philadelphia founding the Centre of Higher Technical and Vocational Education of Piraeus, which is housed in our premises until 1985. By this time the Centre has been renamed into Technological Education Institute (T.E.I.) of Piraeus.
In the 80s, following the national policy directives on education, Sivitanidios School changes its profile and initiates the operation of three Technical Vocational Lyceums (Τ.Ε.L.), two postmeridian Technical Vocational Schools (Τ.Ε.S.) and one Unified Multibranch School (Eniaio Polykladiko Lykeio). After 1998 they are converted to five Technical Vocational Educational Schools (Τ.Ε.Ε.) and a Unified Upper Secondary School (Law no. 1566/85 and 2640/98).
1995: An independent Vocational Training Institute (Ι.Ε.Κ.) is founded on the basis of the directives and organizational procedures of the Organisation for Vocational Education and Training (O.E.E.K.).
1998: The National Accreditation Centre of Continuing Vocational Training accredits Sivitanidios’s Vocational Training Centre (Κ.Ε.Κ.).