Παροικιά 3.82

Η Παροικιά, ή Παρκιά είναι η πρωτεύουσα της Πάρου, όπου και ο κύριος λιμένας της. Λέγεται και Πάρος, ή Χώρα Πάρου. Ο πληθυσμός της το 1971 ήταν 1.955 κάτοικοι, το 1981 αριθμούσαν 2716. Στην τελευταία απογραφή έφθασαν τους 4.522 κατοίκους. Σήμερα η Παροικιά αποτελεί έδρα του μοναδικού στη νήσο Δήμου, του Δήμου Πάρου. Ο κάτοικος της Παροικιάς λέγεται Παροικιώτης-ισσα, ή Παρκιανός -ή,, ή Χωραΐτης -τισσα.ΘέσηΕίναι κτισμένη στη θέση της αρχαίας πόλης, στον ανατολικό μυχό του δυτικού ομώνυμου όρμου της νήσου όπου και εκτείνεται προς τις παρυφές λόφου σε υψόμετρο μέχρι 10 μ. στη κορυφή του οποίου δεσπόζει η Μονή των Αγίων Αναργύρων. Τα τελευταία χρόνια παρουσιάζει μια ραγδαία ανάπτυξη στους γύρω λόφους προσπαθώντας να διατηρήσει τόσο την κυκλαδική αρχιτεκτονική, όσο και τη γραφικότητα και το τοπικό της χρώμα.Από τις διάφορες ανασκαφές που έχουν γίνει μέχρι σήμερα, αρκετά πλούσιες σε ευρήματα, διαφαίνεται ότι η Παροικιά κατοικείται αδιάλειπτα από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα, με συνέπεια η ιστορία της να ξεκινά από τα βάθη των αιώνων.Στο κεντρικό δρόμο της αγοράς όπως και σ΄ όλα τα Κυκλαδονήσια τα λουλούδια, οι πεζούλες, τα στενά καμπυλωτά σοκάκια συμπληρώνουν τη λαϊκή κυκλαδική αρχιτεκτονική όπου τα χρώματα λευκό και μπλε είναι αυτά που κυριαρχούν. Η δε προτομή της περίφημης αγωνίστριας Μαντώς Μαυρογένους στην ομώνυμη πλατεία όπου και το σπίτι της φέρνουν στη μνήμη τον κατά θάλασσα Αγώνα του 1821, αλλά και το πικρό παράπονό της που πέθανε πάμπτωχη, ξεχασμένη και από τους νεόκοπους εκπροσώπους της Πολιτείας.Κορυφαία εκδήλωση στη διάρκεια του Καλοκαιριού που γίνεται στην Παροικιά είναι το Δεκαπενταύγουστο στην εορτή της Παναγίας. Μια άλλη σπουδαία επίσης γιορτή είναι του Εμπορικού Συλλόγου Πάρου που γίνεται κάθε χρόνο, ανήμερα της Εορτής της Αναλήψεως στο εξωκλήσι του Αγίου Φωκά, του ομώνυμου ΒΔ. ακρωτηρίου του όρμου της Παροικιάς. Τη γιορτή αυτή είχαν ξεκινήσει πρώτοι οι καφετζήδες της Παρκιάς το 1929, που τότε τα καφενεία ήταν και μπακάλικα, κουβαλώντας από την παραμονή τραπεζοκαθίσματα,.καζάνια και διάφορα τρόφιμα ενώ ανήμερα τη μεγάλη γιορτή οργανοπαίχτες με τσαμπούνες βιολιά και λαούτα συνόδευαν τους χορούς που στήνονταν μετά τη λειτουργία.