Λυκοβουνό 2.59

Σε ύψωμα της ανατολικής πλευράς του Ταΰγετου, στο κεντρικότερο τμήμα της λακωνικής κοιλάδας του Ευρώτα, βορειοανατολικά από το Δαφνί Λακωνίας, βρίσκονται τα απομεινάρια μιας σχετικά άγνωστης Βυζαντινής καστροπολιτείας, με την ονομασία Λυκοβουνό.

Διασώζονται ερείπια κτισμάτων, εκκλησιών και οχυρωματικών κατασκευών από τη βυζαντινή και τη μεταβυζαντινή περίοδο.

Ιστορία

Τα αρχαιολογικά ευρήματα και οι ιστορικές μαρτυρίες πιστοποιούν ότι η περίοδος ακμής της καστροπολιτείας ήταν μεταξύ 10ου και 15ου αιώνα, ενώ συνδέεται και με τους Παλαιολόγους (που ως γνωστόν ήταν οι δεσπότες του γειτονικού Μυστρά).

Το Λυκοβουνό ήταν η τοποθεσία στην οποία έμεναν οι σημερινοί κάτοικοι του Δαφνίου.

Δεν είναι ακριβώς γνωστή η χρονολογία κατασκευής του οικισμού. Κατοικήθηκε πάντως και κατά τη μεταβυζαντινή περίοδο. Μετά την επανάσταση, αποτέλεσε έδρα των Μαυρομηχαλέων και πρωτεύουσα του Δήμου Κυδωνίας. Οι τοπικές έριδες όμως οδήγησαν στην εγκατάλειψη και την ερήμωσή του, μετά τα μέσα του 19ου αιώνα και το κεφαλοχώρι μετατράπηκε σε χωράφι.

Στο Λυκοβουνό το πιο ξακουστό κτίσμα ήταν ο ναός (και μοναστήρι) του Αγίου Γεωργίου όπου ακόμα και σήμερα μπορεί κάποιος να δει τα ψηφιδωτά και να διακρίνει τις τοιχογραφίες του.

Το Μοναστήρι του Αγιώργη ήταν κάποτε το πιο πλούσιο και το πιο φημισμένο μοναστήρι του Μωριά. Σώζεται μάλιστα η φράση : «Άι-Γιώργης στο Λυκοβουνό και Αγιά-Σοφιά στην Πόλη!»

Tο μοναστήρι καταστράφηκε από τους Τούρκους περί το 1700.

Θρύλοι και Παραδόσεις

Στα χαλάσματα του ξακουσμένου Μοναστηριού καθώς αναφέρει η παράδοση, είναι θαμμένοι οι θησαυροί του, οι πολλές καμπάνες του (από τις οποίες η μία είναι ολόχρυση) και αμέτρητα Κωνσταντινάτα , χρυσά νομίσματα από την εποχή του Μεγάλου Κωνσταντίνου.

Το Κάστρο στην Τέχνη και στο Λόγο

Σε χρυσόβουλλο διάταγμα του έτους 1292 του Αυτοκράτορα του Βυζαντίου Ανδρονίκου Β’ Παλαιολόγου σχετικά με το Μοναστήρι του Αγιώργη στο Λυκοβουνό αναφέρονται τα εξής:

«…μεθ’ον κατέρχεται εις ναόν του Αγίου Ευθυμίου̇ ενθ’ούτως εις την σεβασμίαν μονήν την εις όνομα τιμωμένην του Αγίου Γεωργίου,και επικεκλημένην του Λυκοβουνού̇ από δε ταύτης της σεβασμίας μονής διέρχεται δια του πεδίου και κατάγεται εις την απέναντι θείαν μονήν της υπεραγίας Θεοτόκου,την εις το όνομα τιμωμένην και αυτήν της Ελεούσης, ούσαν πλησίον της κώμης του Αρκασά…».