Lang en gelukkig 3.86

Er was eens een wens van een mens met een hoofd vol dromen
over hoe sprookjes steeds aan een mooi einde komen.
Dus, dacht hij, waarom niet alvast aan het begin
van mijn verhaal starten met een ‘lang en gelukkig’.

Zo gezegd, zo gedaan.
Dus nam de mens een bordje, schreef een einde voor zijn begin
en hing dat aan de deur van zijn peperkoekenhuisje.
Omdat hij niet eenzaam wilde zijn,
gooide hij deuren en ramen open, nodigde alle mensen uit.
Maar waar hij niet aan dacht,
was dat peperkoekenhuisjes snel verdwijnen met lekkerbekjes in de buurt.
De meubels waren al weg en ook aan de muren werd geknabbeld.

“Stop,” schreeuwde hij, “straks heb ik geen plekje meer om te wonen.”
Omdat de wens van een mens zo aardig was geweest voor iedereen
en ze medelijden kregen, besloten ze hem te helpen.
Ze sleepten van heinde en ver oude spullen aan en lapten het huis weer op.
De mens straalde!

Om zijn nieuwe vrienden te bedanken,
besloot de mens dat hij zijn geluk wou delen.
Maar hoe?

Na veel denken, lachen en huilen,wist hij het en hij ging
aan het zwoegen en zweten.
“Hier,” riep hij toe, hij klaar was blij,
“bij mij, huppel de puppel, maak ik lekkere bolletjes van geluk voor iedereen!
Kom, neem een hap.

” Zo aten alle vrienden samen lekkere ijsjes,
dronken sap en proosten op de wens van een mens, op elkaar
en vooral op een ‘lang en gelukkig’leven !”

Vrolijke groet,
Greenman