KNEPH 2.32

KNEPH COLLECTIEF (vzw) KNEPH is een sociaal-artistiek atelier waar via eigenzinnige reflectie en multimediale actie diepgaande artistieke processen kunnen gerealiseerd worden.

KNEPH biedt ruimte, aanmoediging, coaching en veiligheid aan kwetsbare kunstenaars, die zich om eender welke reden in de marge van het reguliere kunstencircuit bevinden. Kwetsbaarheid beperkt zich niet enkel tot maatschappelijke uitsluiting, iedere mens is kwetsbaar.

We geloven dat kwetsbaarheid een kwaliteit kan zijn en kunstzinnigheid essentieel menselijk is. Daarom ontwikkelde KNEPH zich tot een plek waar verschillende werelden elkaar ontmoeten: de insiders en de outsiders (een insider is iemand die in het kunstcircuit zijn plek gevonden heeft; een outsider is degene die daarbuiten staat). Het atelier verruimt op die manier de traditionele visie op sociaal-artistieke werking.

KNEPH werkt organisch, labyrinthisch... de werkcirkels (in het logo) overlappen elkaar.

Wekelijkse ateliers zijn de spil, het COLLECTIEF, waar kunstenaars elkaar ontmoeten ,
coaching krijgen om hun eigenzinnig parcours vorm​ te​
geven...

Ze werken ook projectmatig (ad hoc) of nemen deel aan externe ateliers in samenwerking met partners. (EXTRA MUROS)

Naast de actieve leden , de raad van bestuur...zijn er tal van steunende sympathisanten, de denktank..die mee de bezielende adem geven aan KNEPH.

Bestuursleden binnen de vzw zijn: Katrien Schoevaerts
(voorzitter; psychiater), Gaetan de Moffarts (ondervoorzitter; rechter in asielzaken ‘91-‘14, heden op rust), Johanna Cockx (bestuurslid; psychologe; theater- en filmwetenschapper i.o.), Kris Beullens (secretaris; economist), Bernard Noyez (penningmeester; pedagoog).


OUTSIDER – INSIDER?

Voor KNEPH is een insider iemand die in het kunstcircuit zijn plek gevonden heeft; een outsider is degene die daarbuiten staat, ook als dat een bewuste keuze is.

Dit is een uitbreiding op wat doorgaans verstaan wordt onder outsiderkunst. Het atelier verruimt op die manier de traditionele visie op sociaal-artistieke werking.

Het begrip outsider art of outsiderkunst / Art brut ontstond in de periode van de Avant Garde ca 1900.

Het wordt voornamelijk gebruikt voor kunstwerk van - meestal autodidactische - kunstenaars, die de regels van de conventionele kunstwereld negeren of afwijzen en buiten de marges daarvan min of meer geobsedeerd hun eigen vormtaal en thematiek vervolgen.

Sommige Art brut-kunstenaars leden aan psychische stoornissen, verbleven in inrichtingen en gevangenissen. De associatie met psychiatrie is ook nu nog ganbaar.
"Outsider art staat in een antagonistische relatie met de cultuur.

Deze kunstenaars blijven fundamenteel asocialen, zowel met betrekking tot hun omgeving als met betrekking tot hun culturele context" . M. Thévoz, L’art Brut

Outsider art genereert hierdoor een wervelende stroom van nieuwe werelden, die uit de mens en de materie ontspringen. Haar taal is die van de subversiviteit, de weerspannigheid van het individu en de weerbarstigheid van de materie.

Jean Dubuffet lanceerde het begrip Art Brut toen hij, in juni 1948, de Compagnie de l'Art Brut stichtte, te Parijs, samen met de geestelijk vader van het surrealisme André Breton en Jean Paulhan, in de kelders van de Galerie René Drouin op de Place Vendôme.

Het was daarbij de bedoeling exposities te organiseren van een kunst, die Dubuffet omschreef als "...allerlei producties (tekeningen, schilderijen, haakwerken, gemodelleerde of gesculpteerde figuren, enz.) met een spontaan en inventief karakter, die zo weinig mogelijk afhankelijk zijn van de gewone kunst of van culturele voorschriften en die voortkomen van duistere personen, die vreemd zijn aan de professionele artistieke milieus...".

De gevestigde kunst noemde hij Art Culturel, die volgens hem echter nooit 'puur' kon zijn.

Outsider Art is echter ruimer, zodat het soms voor alles gebruikt wordt dat niet binnen de gevestigde kunstwereld valt ongeacht de verdere context.