HTV Scarabee Heiende-Lokeren 2.22

ONSTAAN HTV SCARABEE HEIENDE-LOKEREN

Lang geleden in de jaren vijftig bloeide het verenigingsleven in Vlaamse landelijke gemeenten en dorpen welig, waaronder de jaarlijkse toneel ’concerts’ van de Boerenjeugdbond erg gegeerd werden.
Onder het alom toeziende oog van de kerkelijke ‘hiërarchie’-de pastoor-, bestond de mannelijke als vrouwelijke rolbezetting uitsluitend uit boerenjongens en boerenmeisjes.

In de jaren negentig voelden enkele ouders, directie en leerkrachten van de bloeiende schoolgemeenschap van Heiende-Lokeren zich geroepen om op de eigen wijk, de bevolking warm te krijgen voor een toneelvoorstelling in de kerstperiode, om zo weer de draad op te nemen, van wat ooit op den buiten zijn publiek trok.
Voor velen werd het een ware uitdaging. Sommigen hadden in hun jeugd wel wat toneelervaring opgedaan en was plankenkoorts geen nieuw fenomeen. Voor anderen was het oog in oog staan met publiek van eigen bodem een onbekende. Doch de eerste uitvoering van ‘Ne rosten’ van Peter de Kemel in december 1996 was al
meteen een kaskraker.

Men zocht ondertussen naar een typische naam voor de kersverse toneelvereniging: Scarabee zou het worden.
De Egyptenaren beschouwden de scarabee-kever als een zonnegod. Dit ijverige kevertje, zeulend naar zijn nest met een mestbal waarin het een eitje legt, werd als heilig vereerd omdat het aldus zichzelf verwekte.
Dit was toepasbaar, daar Scarabee telkens maar één keer per jaar, het beste van zichzelf zal geven, om nadien terug onder het stof te kruipen en te bezinnen.
H.T.V.-Scarabee (Heiendse ToneelVereniging) was geboren. Oorspronkelijk was het de bedoeling om slechts twee-jaarlijks een productie ten tonele te brengen. Door het allereerste succes en het grote enthousiasme van de acteurs kon men geen twee jaar geduld oefenen en zou er in ’97 zeker weer gespeeld worden. Met ‘Onzen bompa wordt punker’ van Peter de Kemel konden wij het Heiendse publiek weer beroeren.
In ’98 brachten H.T.V.-Scarabee ‘De bekoring’ van Gaston van der Gucht voor het voetlicht en in ’99 ‘De man die nikske kan’ van Kamiel Kemels.

De trein was vertrokken:

In 2000 ‘Nen brief van mijn lief’ van Tom Schockaert;
2001 ‘De dromen van Henri en Henriette’ van Robert Rombaut;
2002 ‘Motie van Wanorde’ van Ray Cooney;
2003 ‘Familietrekjes’ van Ray Cooney;
2004 ‘Als ik de lotto win…’ van Ruud De Ridder;
2005 ‘In ’t Zotte Genot’ van René Gijbels;
2006 ‘De Nonnen van Navaronne’ van Anton Klee;
2007 ‘Poetsman’ van Raymond Cogen;
2008 ‘Uitgesteld’ van Peter de Kemel ;
2009 ‘De kleren maken de man’ van Ray Galton en John Antrobus ;
2010 ‘Rare kwasten op jeneveré van Luc Kerkhofs;
2011 ‘Met Volle Goesting’ van Julia Engelen.
2012 ‘Dwazen’ (Fools) van Neil Simon.
2013 ‘Dolle pret in ’t cabaret’ van Karel Eens
2014 ‘Kapper aan de kapstok’ van Luc Kerkhofs